Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 15:29 [LINK] Akcje dywersyjne- Kamienie na szaniec ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zadania podejmowane w ramach akcji dywersyjnych: - przeciwadziałanie dostarczenia broni okupantom poprzez wysadzenie torów kolejowych (w noc sylwestrową 1942/1943, Alek, Rudy i Zośka, wzięli udział w akcji wykolejenia pociągu niemieckiego, wiozącego sprzęt wojenny na front w Rosji) - odbijanie więźniów ( akcja odbicia więźniów z Majdanka pod Celestynowem) - wykonywanie wyroków na najokrutniejszych oficerach niemieckich - rozbrajanie Niemców - wysadzanie mostów (Zośka został dowódcą akcji pod Czarnocinem, gdzie miał wysadzić most podczas przejazdu niemieckiego pociągu z amunicją. W czasie tej akcji od samego początku prześladował go pech. Zaczęło się od strzelaniny z Niemcami, w której zginęło trzech ludzi. Potem Zośka pomylił drogę co wpłynęło na opóźnienie akcji. Most udało się wysadzić ale tylko częściowo. podczas odwrotu mieli wypadek samochodowy) - likwidacja posterunku żandarmerii (akcja likwidacji jdnego z posterunków żandarmerii niemieckiej we wsi Sieczychy zakończyła się sukcesem. Zginęła tylko jedna osoba - Zośka.) - Akcja pod Arsenałam (odbicie Rudego) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Akcje dywersyjne ~~~~~~~~~~~~~~~~ Dywersja-walka zbrojna prowadzona na tyłach armii pod Kraśnikiem(próba wysadzenie mostu) pod Arsenałem(odbicie Rudego i innych więźniów) pod Celestynowem(uwolnienie więżniów jadących do Majdanka) pod Czarnocinem(wysadzenie pociągu z bronią) pod Sieczychami(wysadzenie posterunku u Żandarmerii) [LINK] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Akcja pod Celestynowem miała na celu odbicie więźniów, przewożonych pociągiem z Majdanka do obozu w Oświęcimiu. Celestynów był niewielką stacyjką na linii kolejowej z Lublina do Warszawy. W południe 19 maja Zośka otrzymał wiadomość, że do pociągu nr 401 ma być doczepiona więźniarka. Akcja dywersyjna Czarnocin Latem 1943 r. część patrolu wyjeżdża wcześniej, a Zośka zaś do nich dojeżdża. Jest bardzo spóźniony. Przybywa kilka minut przed planowanym przyjazdem pociągu przez most pod Czarnocinem. Nie wszystko jeszcze było gotowe. Zośka szybko wydaje rozkazy. Niestety plan się nie udał. Pociąg pełen czołgów przejeżdża w nienaruszonym stanie. Chłopak jest bardzo zawiedziony i zły. Zwłaszcza na siebie. Pomyślał aby wysadzić most. I znowu pech. Miny nie zdołały wysadzić całego mostu. Zostaje uszkodzona bardzo mała część. W Zośce kotłują się negatywne emocje. Wraz ze swoimi podwładnymi wyrusza w drogę powrotną do Warszawy. Rokita Talented Odpowiedzi: 48 0 people got help Kamienie na szaniec to utwór, który powstał głównie w oparciu o pamiętnik Zośki -. Tadeusza Zawadzkiego. Książka to hołd oddany trzem głównym bohaterom utworu. Do powstania tej lektury przyczyniły się wypadki związane z aresztowaniem, a. następnie odbiciem Rudego. Gatunek. Jest to powieść dokumentalna, również reportaż. InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra Kamińskiego Autor: Aleksander Kamiński Tytuł: „Kamienie na szaniec” Pierwsze wydanie: 1943 rok Druga wersja, znana dziś: 1945 rok Główni bohaterowie: Jan Bytnar („Rudy”, „Janek”, „Krokodyl”), Maciej Aleksy Dawidowski („Glizda”, „Alek”, „Kopernicki”, „Koziorożec”), Tadeusz Zawadzki („Zośka”, „Tadeusz”, „Kotwicki”, „Kajman”, „Lech Pomarańczowy”) Pozostali bohaterowie: Jerzy Zborowski „Jeremi”; Leopold Stanisław „Leopold”, „Rafał”; Tadeusz Mirowicz, „Oracz”; Ryszard Wesoły. „Rysiek”; Feliks Pendelski, „Felek”; Jan Gutt; Wacław Dunin - Karwicki, „Luty”; Maciej Bittner, „Maciek”; Jerzy Tabor „Pająk”; ksiądz Jan Zieja; Eugeniusz Koecher „Kołczan”; Hanna Zawadzka; Andrzej Romocki, „Morro”; Anoda - Jan Rodowici; „Kadłubek” - Witold Bartnicki; „Kuba” - Konrad Okolski; Słoń - Jerzy Gawin; Wesoły - Zygmunt Kaczyński; Heniek - Henryk Ostrowski; Józef Edward Abramowski; Stanisław Pigoń; Oliwa - Jan Wojciech Kiwerski; Jerzy - Ryszard Bialous; Halina Glińska; Barbara Sapinska-Eytner; Radlewicz - Stefan Mirowski; Maria Dawtowska; Jędruś - Władysław Jasiński; Pan Janek- Jan Rouman; Andrzej Makólski (w tekście błędna pisownia nazwiska), „Mały”. „Jędrek”; Urka - Urszula Głowacka-Plenkiewicz; Lechosław Zieliński; Jan Błoński „Novak”, „Sum”; Jerzy Drewnowski; Juliusz Dąbrowski; Kazimierz Andrzej Kot; Jerzy Masiukiewicz „Mały”; Tabęcki Jacek; Ojciec Zośki- Józef Zawadzki; Czarny Jaś- Jan Wuttke; Zeus - Leszek (Lechoźlaw) Domański; Andrzej Zawadowski, „Grubas”, „Gruby”; Stanisław Broniewski, „Stefan Orsza”, „Witold”, „K. Krzemień” Czas akcji: trzy lata, dokładnie od czerwca 1939 roku do 21 sierpnia 1943 (śmierć Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”) Miejsce akcji: głównie Warszawa, ale i Beskidy Śląskie, Celestynów, Czarnocin, okolice Kraśnika, Olesinek, Sieczychy, Włodawa. Gatunek literacki: literatura faktu z cechami powieści autobiograficznej oraz reportażu, elementami opowieści oraz elementy gawędy harcerskiej„Kamienie na szaniec” należą do literatury faktu, „beletryzacja ma w nich charakter bardzo subtelny, a głównym celem pisarza jest stworzenie wiarygodnej relacji o ludziach i wydarzeniach prawdziwych” (Krystyna Heska-Kwaśniewicz) Kompozycja: siedem tytułowanych rozdziałów (SŁONECZNE DNI, W BURZY I WE MGLE, W SŁUŻBIE MAŁEGO SABOTAŻU, DYWERSJA, POD ARSENAŁEM, CELESTYNÓW, WIELKA GRA) Wątki: losy Alka, Rudego i Zośki, ich walka z okupantem oraz ogólnie dojrzewanie młodzieży polskiej w czasach serwisu: kontakt | polityka cookiesJan Bytnar zaczytywał się w książce Karola Koźmińskiego, która nosiła tytuł „Kamienie na szaniec”. Autor w jej wstępie wytłumaczył, że każda poległa za ojczyznę osoba, to kamień złożony na jej szańcu. O tej książce rozmawiał Zośka z Rudym dzień przed jego aresztowaniem. [szaniec – doraźna ziemna fortyfikacja
Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Kamienie na szaniec 1. Młodzież z warszawskiego harcerstwa z zespołu „Buki” pomyślne zdaje maturę i wyrusza na wycieczkę w Beskidy Śląskie. 2. Wybuch wojny i pierwsza pomoc chłopców, udzielona rannym w wyniku zbombardowania pociągu uchodźcom. 3. Powrót do Warszawy i smutny widok zgliszcz i ruin. 4. Przyłączenie się Alka, Zośki i Rudego do „PLANU” i wspólna akcja zagazowania restauracji „Adria”. 5. Podjęcie przez chłopców prac zarobkowych. 6. Roznoszenie grypsów. 7. Nauka na tajnych kompletach w szkole Wawelberga. 8. Związanie „Buków” z Małym Sabotażem organizacji „Wawer”. 9. Samodzielne realizowanie zleconych akcji. 10. Aresztowanie Jacka Tabęckiego. 11. Akcja Kopernik i ucieczka Alka na wieś do narzeczonej Basi. 12. Powołanie Kierownictwa Dywersji, później znanego pod nazwą „Kedyw” i przeniesienie chłopców do Grup Szturmowych. 13. Czynna dywersja, czyli akcje bojowe. 14. Akcja wysadzenia pociągu towarowego pod Kraśnikiem. 15. Zatrzymanie Alka w łapance i ucieczka chłopca z jadącego samochodu. 16. Wyskoczenie Rudego przez okno w czasie przeszukiwania jego domu przez żandarmów. 17. Akcja rozbrajania Niemców i zastrzelenie SS-mana przez Rudego na ulicy. 18. Ewakuowanie rzeczy z mieszkania na ulicy Brackiej i postrzelenie Rudego w udo. 19. Aresztowanie Heńka i zatrzymanie Rudego. 20. Bestialskie przesłuchania w siedzibie gestapowców. 21. Akcja pod Arsenałem. 22. Uwolnienie Rudego i pozostałych więźniów. 23. Śmierć Alka i Rudego. 24. Wykonanie wyroku śmierci na gestapowcach. 25. Zły stan psychiczny Zośki po śmierci przyjaciół i wyjazd na wieś. 26. Napisanie wspomnień o Rudym, zatytułowanych „Kamienie rzucane na szaniec”. 27. Akcja pod Celestynowem. 28. Akcja w Czarnocinie. 29. Zatrzymanie Zośki przez uliczny patrol niemieckiej policji, aresztowanie i odstawienie do więzienia. 30. Zmiana spojrzenia na życie Zośki i chłopców. 31. Akcja w Sieczychach. 32. Śmierć inne artykuły:InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra KamińskiegoPartner serwisu: kontakt | polityka cookies„Kamienie na szaniec” to książka Aleksandra Kamińskiego, opowiadająca o losach trzech harcerzy podczas II wojny światowej. Została oparta na prawdziwych wydarzeniach, jej bohaterowie rzeczywiście istnieli. Autor opisał przeżycia młodych ludzi, którzy po zdaniu egzaminu dojrzałości musieli stanąć do walki w obronie ojczyzny.
Видання IPN укр Strona główna Aktualności Aktualności W dniu 17 czerwca 2011 r. Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi zorganizowało dla młodzieży szkół ponadpodstawowych rajd i konkurs wiedzy historycznej pt. „Śladami bohaterów »Kamieni na szaniec« – akcja pod Czarnocinem”. Uczestnicy rajdu odnajdywali w terenie miejsca upamiętniające działalność Szarych Szeregów podczas II wojny światowej. Uczestnicy rajdu musieli wykazać się podstawową wiedzą na temat okupacji niemieckiej w Polsce i działalności Szarych Szeregów. Wykonywali zadania na ok. 15-kilometrowych trasach Maksymów – Gutków – Będków – Prażki – Czarnocin oraz Kępica (k. Tuszyna) – Biała Góra – Czarnocin – Czarnocin. Podsumowanie i zamknięcie rajdu miało miejsce w Czarnocinie. Szczegółowe zasady rajdu i konkursu dostępne są w regulaminie. *** Okupacja Polski przez Niemców podczas II wojny światowej doprowadziła nie tylko do zniszczenia kraju i eksterminacji polskich obywateli, spowodowała również powstanie wielu polskich organizacji podziemnych, w tym największej – Armii Krajowej. W jej skład weszły Szare Szeregi, organizacja tworzona w oparciu o młodzież harcerską, która wzięła udział w walce z okupantem na równi z dorosłymi. W wielu akcjach małego i dużego sabotażu oraz akcjach zbrojnych uczestniczyli harcerze od najmłodszych „Zawiszaków” po żołnierzy „Grup Szturmowych”. Należy tu wymienić, chociażby akcje odbicia więźniów pod Celestynowem i pod Arsenałem w Warszawie, zamach na szefa SS i Gestapo w Warszawie gen. Franza Kutscherę oraz rozbicie posterunku granicznego z Generalnym Gubernatorstwem w Sieczychach. To zaledwie kilka wśród wielu kluczowych działań polskiego podziemia, w których brali udział harcerze. 6 czerwca 1943 r. grupa szturmowa Szarych Szeregów z Warszawy pod dowództwem Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” i Macieja Bitnera „Maćka” przeprowadziła w okolicach Czarnocina akcję dywersyjną. Postanowiono wysadzić most kolejowy na rzece Wolbórce, na trasie kolejowej Warszawa – Katowice. W założeniu miała być to akcja szkoleniowa. Na tej trasie kursowały jednak pociągi z amunicją i zaopatrzeniem na front wschodni, gdzie Armia Czerwona zmagała się z Wehrmachtem. Celem miał być wobec tego jeden z transportów z bronią. Akcja nie do końca się udała, ponieważ harcerzom brakowało materiałów wybuchowych i prześladował ich pech. Zdetonowano wprawdzie miny, ale most tylko uszkodzono. Jednym z minerów mostu był Jan Kopałka „Antek z Woli”, późniejszy komendant Szarych Szeregów w Łowiczu i organizator 8 marca 1945 r. akcji rozbicia łowickiego więzienia UB i NKWD. Po wielu latach Czarnocin stał się ważnym miejscem dla wychowania nowych pokoleń harcerzy i instruktorów. W latach 80. każdego czerwca w rocznicę akcji, z inicjatywy hm. Hanny i Jerzego Miecznikowskich, organizowano przy moście biwaki niezależnych środowisk harcerskich, skupionych w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. Z tego środowiska wyszła inicjatywa odnowy harcerstwa w duchu służby i tradycji, tworząc pomost między tym, co dawne a tym, co nowe. Dzisiaj historia zatacza koło, most w Czarnocinie w czerwcu 2011 r. zostanie rozebrany (zastąpi go nowoczesna konstrukcja), na naszych oczach znikają namacalne ślady historii, lecz zostaje pamięć. Należy ją zachować dla żywych, bo ostatni bohaterowie walki o niepodległa Polskę odchodzą kolejno na wieczną służbę. dr Joanna Żelazko, naczelnik OBEP IPN w Łodzi *** Apel: Czarnocin 1943–2011 – „kilogramy historii” 1 czerwca 2011 r. rozpoczęto prace przygotowawcze do rozbiórki mostu w Czarnocinie. Obiekt ten jest symbolem walki Szarych Szeregów podczas drugiej wojny światowej. Czy nie warto wspomóc starań łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Szarych Szeregów, by fragment tego mostu został upamiętniony? Czarnocin jest niewielką miejscowością w pobliżu Łodzi, leżącą przy trasie kolejowej z Warszawy do Katowic. Tory przecinają w tym miejscu rzekę Wolbórkę, której dwa brzegi łączy 80-tonowy stalowy most, prawdopodobnie z początku XX w. Na jego pokrytych rdzą przęsłach widoczne są jeszcze napisy producenta – Huta Królewska. Od 68 lat każdy pociąg pokonujący tę trasę zwalniał przed rzeką Wolbórką. Łódzkim harcerzom, którzy przez lata w czerwcu rozbijali tam swoje biwaki, przypominało to historię opisaną w rozdziale książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. 6 czerwca 1943 r. harcerze z grupy szturmowej Szarych Szeregów przyjechali tam z Warszawy, aby wysadzić most na tej ważnej dla Niemców magistrali kolejowej. Akcją dowodził Tadeusz Zawadzki ps. „Zośka”, w grupie znalazł się między innymi Feliks Pendelski „Felek”, a jednym z minerów był Jan Kopałka ps. „Antek”. Dywersanci oszczędzali materiały wybuchowe, postanowiono więc wysadzić most pod lokomotywą ciągnącą wagony z amunicją. Nie udało się zdetonować ładunków pod transportem. W efekcie most poważnie uszkodzono, ale nie został zniszczony. W walkach harcerzy z pościgiem niemieckim pod Wolą Pękoszowską zginął Feliks Pendelski, który bronił śmiertelnie rannego przyjaciela Andrzeja Zawadowskiego ps. „Gruby”. Dla wielu most czarnociński stał się namacalnym symbolem historii Szarych Szeregów. W latach 80. spotykali się przy nim szaroszeregowcy z Łodzi, Warszawy, Łowicza, żołnierze AK oraz instruktorzy KIHAM, planujący odnowę harcerstwa w duchu przedwojennej tradycji skautowej. Łowiczanie wspominali przy moście „Antka”, dowódcę akcji „Małego Arsenału” – rozbicia w 1945 r. więzienia UB/NKWD w tym mieście. W latach 90. w pobliżu miejsca wydarzeń stanął kamień pamięci i brzozowy krzyż. 6 czerwca 2011 r. – w 68. rocznicę dywersji czarnocińskiej – rozpoczęła się rozbiórka mostu. Łódzki oddział Stowarzyszenia Szarych Szeregów podejmuje starania, by przęsło z mostu mogło zostać umieszczone przy obelisku upamiętniającym akcję Szarych Szeregów, tak by młodzi ludzie mogli dotknąć kawałka metalu, którego dotykali „Antek”, „Felek”, „Gruby”, „Zośka”. Warto wspomóc te działania. Grzegorz Nawrot, OBEP IPN w Łodzi zfe0aS.